Bajki ukraińskie, il. Anna Helena Anuszewska, Oksana Bagriy
Wspólne czytanie ma ogromną moc: koi, pociesza i zbliża, daje poczucie bezpieczeństwa i przenosi do innego, lepszego świata. Dlatego jest tak ważne. Teraz ma jeszcze dodatkowe zadanie: pozwala dziecku oderwać myśli od trudnych spraw dorosłych, które nagle stały się i jego sprawami. Bo wojna, zarezerwowana dla dorosłego świata, brutalnie wdarła się w życie najmłodszych, „Nasze” ukraińskie dzieci, czyli te, które już dotarły do naszych miast, które są już bezpieczne, potrzebują nie tylko łóżka, jedzenia i ubrania, ale też poczucia, że są u siebie, wśród życzliwych ludzi. Adaptacja w nowym miejscu nie trwa chwilę, a literatura z jej bajkami i opowieściami może ułatwić zaaklimatyzowanie się i odnalezienie w nowej i obcej rzeczywistości: przedszkolu, szkole, wśród innych dzieci i dorosłych.
Czytając, okazujemy dobro i dajemy miłość. A język jest DOMEM, dlatego szukajmy książek w języku ukraińskim, a potem, kiedy polski przestanie być niezrozumiały i obcy — i w polskim. Budujmy nasze wspólne miejsce i relacje — w czytaniu i słuchaniu, niech to będzie taka pierwsza platforma porozumienia. W szkole, przedszkolu, bibliotece i w domach — wszędzie, gdzie gościmy uchodźców.
Kiedy to wszystko zaczęło się dziać i już wiadomo było, że potrzebne będą nie tylko łóżka, koce, jedzenie, ale też — w dalszym czasie książki — pierwszą dostępną w sprzedaży, którą znalazłam, były „Bajki ukraińskie". Wyszukałam kilka zdjęć ze środka w internecie, to co zobaczyłam, spodobało mi się, więc ją zamówiłam.
Bajki ukraińskie
To bardzo ładnie wydana książka — od papieru, przez opracowanie graficzne i ilustracje! Duża czcionka ułatwia czytanie, tym bardziej, że bajki są w języku polskim i ukraińskim. Wydawca i twórcy „Bajek ukraińskich” oddają je w ręce czytelnika z takim słowem:
„Człowieka, który od wczesnego dzieciństwa miał styczność z różnorodnością innych kultur i zwyczajów, który uczył się języków obcych – często w życiu dorosłym wyróżnia otwarty umysł, większa tolerancja i przyjazne usposobienie wobec tego, co odmienne. Wydawca i twórcy tego dwujęzycznego wydania mają nadzieję przyczynić się do tego, aby młodsi czytelnicy pojmowali otaczający ich świat bez lęków i uprzedzeń do obcych narodowości. Dzieci odkrywają świat z zaciekawieniem i pozytywnym nastawieniem. Wierzymy, że zetknięcie z bogactwem otaczających nas kultur rzeźbi postawę i osobowość dziecka, czyniąc go prawdziwym obywatelem świata – otwartym, tolerancyjnym i przyjaznym".
W książce znajdują się trzy bajki:
- Dlaczego zające są szare — o tym, jak zające poprosiły Wszechwładnego o kolorowe i piękne futra, a ten spełnił ich prośbę i co z tego wynikło. Dla zajęcy nic dobrego dlatego szybko wróciły z prośbą o cofnięcie swojego życzenia — kolorowy zając jest łatwym celem dla nieprzyjaciół, więc ich szare futro nie zostało im dane przez przypadek...
- O dwóch koziołkach (Mychajła Kociubyńskiego)— czarnym i białym, które weszły na mostku na jego przeciwległych stronach mostu i żaden nie chciał ustąpić drugiemu... Spotkały się więc na środku kładki i tak bodły się wzajemnie i walczyły, aż oba wpadły do wody...
- Rękawiczka — tak, to bajka znana nam z książki wydanej przez Dwie Siostry (z ilustracjami Romany Romanyszyn i Andrija Łesiwa). Historia zgubionej w lesie rękawiczki, którą szybko zajęły leśne zwierzęta. Po kolei się do niej wprowadzały: myszka Pliszka, Żabka Rechotka, Zajączek Szaraczek, Lisiczka Siostrzyczka, wilczek Milczek, Dzik Kwik i Niedźwiedzica Brunatnica. W rękawiczce tyle zwierząt, a do tego często wrogich sobie i na siebie polujących? W bajkach wszystko jest możliwe! To zabawna opowiastka o tym, że jak się chce, to znajdzie się miejsce dla innych — w domu i sercu.
Ilustracje dwóch ilustratorek Anny Heleny Anuszewskiej i Oksany Bagriy. Swoją różnorodność zwracają uwagę i podkreślają dwukulturowość wydania. Tytułowe strony bajek składają się z dekoracyjnie napisanego tytułu i motywu ozdobnego, przywołującego na myśl stare księgi. Ilustracje towarzyszące bajkom są już zdecydowanie współczesne i wykonane różnymi technikami: ołówkiem, farbami wodnymi, są ilustracje zrobione techniką linorytu i kolażu z wykorzystaniem zdjęć.
Komentarze
Prześlij komentarz