Teatr. Zadaniariusz, Ricardo Henriques, il. André Letria

To książka do podczytywania, zerkania, sięgania.  Kompendium wiedzy dla tych, którym teatr dobrze leży na duszy, którzy pracują z dziećmi, którzy uczą, którzy bawią się w teatr. I dla młodych, którzy chcą albo powinni wiedzieć. Żonglerka pojęciami, dygresjami — autor mówi do nas, wciąga w rozmowę, zaczepia i bawi. A wszystko w szerokim kontekście kulturowym, literackim, filozoficznym...

Bardzo lubię tę książkę. Książkę  a właściwie leksykon. Teatr od a do zet, plus pomysły do wykorzystania w domu, szkole, przedszkolu. Znajdziecie tu wszystko i o historii teatru i najważniejszych sztukach i ich rodzajach, teatralnych kamieniach milowych i całą tę wiedzę okołoteatralną związaną z budynkiem i przygotowywaniem przedstawień, widzem i tym, co dzieje się za kulisami. Ciekawostki, historyjki, uczucia... W sumie ponad 200 haseł/pojęć.

Wiele z nich nawiązuje do teatru i kultury portugalskiej, bo tam książka powstała, ale wydawca zadbał, by została wzbogacona i polskimi odniesieniami.

Ze wstępu książki:

 „Przedstawienie trwa, a odpowiedzialni za to Grecy bynajmniej nie udają Greków. Bez bicia przyznają się, że stworzyli wiele słów i pojęć, których używa się do dziś. Weźmy choćby „theatron”, czyli „miejsce, z którego widać”, czy „drama”, co oznacza „sprawiać, żeby się stało”. Ktoś w jakimś miejscu, kto widzi, jak się staje – oto teatr. Poprosimy o brawa. A nie, zaraz… Jeszcze nie. Teatr to sztuka, która mieści w sobie wiele innych. W teatralnej obsadzie znajdziemy literaturę, muzykę, taniec, malarstwo, architekturę, fotografię, a nawet i kino. W teatrze jest miejsce na tragedię, komedię, dramat, satyrę, farsę i wiele innych rodzajów i gatunków, które rozpierają scenę do granic. Teatr odgrywa się nie tylko na dokładnie zaprojektowanych scenach, ale i na dywaniku rozciągniętym na środku pustyni. Fatamorgana to czy nie – teatr jest doskonałą metaforą świata, gdyż ukazuje wiele zjawisk niczym przy pomocy szkła powiększającego i ujawnia człowiekowi prawdę o nim samym. Cisza na scenie, gesty i symbole mogą być znakami tak samo ważnymi i wieloznacznymi, jak padające ze sceny słowa. Teatr istnieje, aby zaprzątać naszą uwagę, aby nas bawić, czasami żeby nas budzić i żeby dokumentować. Można by rzec, że ma tylko trzy elementy stałe: aktora, postać i widza. Czyżby więc cała reszta była dowolna? Wiek XX zszedł już z afisza, był Brecht i było wiele kryzysów tożsamości, więc niczego nie można brać za pewnik. A może jednak trzeba? Wszak teatr to przedziwna chemia, która wytwarza się gdzieś pomiędzy tym, który stwarza, i tym, który obserwuje”. („Teatr, Zadaniariusz”, Ricardo Henriques, str. 3)

Duży format, bardzo ciekawe ilustracje (pomarańczowo-czarne)  i opracowanie graficzne. Dużo tekstu. A informacje podawane są z dużym poczuciem humoru i lekkością, Chce się czytać, chce się wiedzieć. Idealna pomoc dla nauczycieli, prowadzących zajęcia i warsztaty teatralne czy po prostu bawiących się w teatr. Znajdziecie tu wiele pomysłów na prace plastyczne — robienie teatralnych masek, odlewu twarzy, teatru w pudełku, deszczu z kija i rekwizytów przydatnych do wystawiania sztuk w domu dla zabawy, czy na warsztatach w szkole,

Partnerami polskiego wydania są: Miejski Teatr Miniatura w Gdańsku oraz magazyn Fika. Wydanie dofinansowano ze środków portugalskich instytucji kultury: Direção-Geral do Livro, dos Arquivos e das Bibliotecas oraz Camões – Instituto da Cooperação e da Língua,

Książka według wydawnictwa polecana jest dzieciom od 7 roku życia, według mnie odbiorcą powinien być starszy czytelnik — już nastolatek i dorośli.

Teatr. Zadaniariusz,
Ricardo Henriques,
ilustracje André Letria,
przekład Jakub Jankowski,
Oprawa Miękka,
Stron 72,
Format 25 x 34,
Wydawca Tako,
wiek: od 7 lat.
cena 45 zł.