Siedem książek dla dzieci o teatrze z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru (27 marca)

Kilka książek, niektóre są z nami od dawna. Cudowne do poznawania zakamarków teatru i radości jaką daje zabawa w teatr.

Z Duchem (do) Teatru, Nika Jaworowska-Duchlińska, wyd. Bajka.
Wspaniała opowieść o teatrze — takie teatralne abc, bo to kompendium wiedzy od a do zet. Wszystko, co trzeba wiedzieć — pojęcia, hasła. Naszym przewodnikiem jest Duch, który oprowadza czytelników po teatrze, zagląda w jego zakamarki i zaskakuje słowami, których znaczeń trudno się domyślić — po przeczytaniu książki nic Was już nie zaskoczy, nawet duch!

Teatr z Lassem i Mają, Martin Widmark, il. Helena Willis, wyd. Zakamarki.
Nie tylko dla miłośników Biura Detektywistycznego Lassego i Mai, ale i dla wielbicieli teatru i zabawy w teatr (czy to w domu, czy szkole). Cztery tajemnice (diamentów, pociągu, miłości i jedna nowa historia: Tajemnica orkiestry), podane w formie dialogów, podzielone na akty z wykazem występujących osób.

Dziób w dziób, Malina Prześluga, il. Robert Romanowicz, wyd. Tashka.
Bardzo zabawnie, lekko i dowcipnie o poważnych sprawach. Odrzucenie, rywalizacja, walka o miejsce w grupie, stereotypy i podziały, wreszcie pojednanie, współdziałanie, odwaga... Bohaterami utworu rozpisanego na dialogi są gołębie (stado), wróbel i kot.

Chińskie cienie. Wesoła zabawa dla wszystkich, oprac. zbiorowe, wyd. Art Egmont.
Z tą książką wieczorna nuda nam nie grozi. Wystarczy źródło światła, ciemność i dłonie... W książce znajdziecie podpowiedzi jak złożyć ręce, by wyczarować z nich zwierzęta i ludzkie postaci. Na końcu wzory do wycięcia i rady, co można z nimi zrobić po wycięciu (albo z zupełnie innymi rysunkami, stworzonymi przez siebie) np., nakleić na kredki i z pomocą lampki stworzyć własne przedstawienie. A krótkie wierszyki przy każdej ilustracji zachęcają nie tylko do zabawy z cieniem, ale i rymami. Więcej TU

Kret sam na scenie, Ulf Nilsson, Eva Eriksson, Wydawnictwo EneDueRabe.
Bohater codziennie występuje przed młodszym bratem. Maluch uwielbia te wygłupy. Jest zachwycony! Jednak co innego rozśmieszać brata, a co innego występować naprawdę, na scenie, przed pełną widownią. Dlatego, kiedy pani w szkole organizuje przedstawienie, chłopiec ma obawy, nie chce. Pani to rozumie i przydziela mu malutką rolę. Ma tylko w stroju kreta (kreta, który jest ukryty, którego nie widać, a który jest!) obserwować występ, a potem wejść na scenę, pożegnać publiczność i głęboko się ukłonić. Tyle! Jednak dla chłopca i to wydaje się przerażające... Więcej TU

Misiowa piosenka, Benjamin Chaud, wyd. Dwie Siostry.

Mały miś budzi się i wychodzi z gawry — świat go wzywa. Wędruje przed siebie, nie bacząc na ryzyko i zagrożenia. Za nim goni tata niedźwiedź, przerażony odkryciem, że synek nie śpi przy jego boku. Biegniemy z misiem przez las, a potem miasto, aż docieramy do budynku opery, gdzie spędzamy trochę czasu dochodząc do finału. Oczywiście na scenie. Więcej TU

Teatr po sąsiedzku, Sonja Danowski, wyd. Tako.
Przepięknie zilustrowana opowieść o dzieciach, bawiących się pacynkami w teatr. Ilustracje wciągają nas w magiczny świat  dziecięcej zabawy, radości i wyobraźni. Więcej TU