Pierwsza Komunia Święta, czyli słów kilka o naszym przyjęciu komunijnym w domu

Ktoś powiedział, że robić przyjęcie komunijne w domu to szaleństwo. Może i szaleństwo, ale dom staje się domem, kiedy nasiąka atmosferą takich wydarzeń i spotkań. I co z tego, że gospodarze cały czas są w biegu — oglądając zdjęcia, wracając myślami do tych chwil, czuję autentyczną dumę. Udało się!

Jednak ten dzień to przede wszystkim przeżycie duchowe. I takie było. Za co jestem ogromnie wdzięczna naszym Ojcom, którzy sprawili, że uroczystość wraz z przygotowaniami zapiszą się naszym dzieciom (i nam, rodzicom!) jako wydarzenie nie tylko doniosłe, ale i radosne.

Nie było egzaminów, zbierania podpisów, stresu i nerwowości — co ma miejsce w tak wielu parafiach. Pięć prób w tygodniu poprzedzającym długi weekend — prowadzonych w taki sposób, że chciało się na nie chodzić. A na koniec piękna, wzruszająca rodzinna uroczystość w małym kościółku dla ok. czterdzieściorga dzieci i ich bliskich. Serce rośnie!

***

Pierwszą komunię — córki - zorganizowaliśmy w domu. Chłopcy mieli 10 dni, ja po cc. Nie wyobrażaliśmy sobie, że moglibyśmy w tym czasie być z dala od wszystkiego, co niezbędne przy takich maluchach, bez dziecięcego pokoju za ścianą. Po tamtym przyjęciu, dla mnie z wielu powodów niezwykłym — naturalną koleją rzeczy było, że i tym razem będziemy świętować w domu. Pierwszą Komunię Św. Franka i ... 7 urodziny chłopaków!

Najważniejszym przedmiotem i mózgiem operacji był mój zeszyt. Zapisywany listami rzeczy do zrobienia i kupienia, pomysłami na dania, a nawet całymi przepisami. Pomazany, pełen przekreśleń i powtórzeń, spraw odhaczonych i tych do załatwienia. Adresów i nazw sklepów. Z rysunkami stołów i ich możliwych ustawień i pomysłów na rozsadzenie gości. Cała przyjęciowa logistyka, mózg operacji, osobisty pomocnik.

Przygotowania zaczęłam w głowie, skrzętnie notując wszystko, co tylko przyszło mi ... do głowy. Jak chciałabym, żeby wyglądał ten dzień. Jakie zaproszenia, kolory na stole, serwetki, dekoracje, menu. Szukanie inspiracji to najprzyjemniejsza część planowania. Powoli, krok po korku, zeszyt zapełniał się pomysłami.

Kilka tygodni przed imprezą zaczęliśmy planować, kiedy, co i jak. Potem przyszedł czas zakupów.

Większość planów udała mi się zrealizować.

Był też pewien akcent ilustracyjno-książkowy. Kiedy zobaczyłam na Instagramie torty Zofii Różyckiej (Alfabet ciast, wyd. Dwie Siostry) wiedziałam, że pieczenie sobie odpuszczę. Torty będą zamówione. I nie żałuję — były nie tylko piękne, ale i pyszne! Takie jak chłopaki chcieli — Franka komunijny o smaku rafaello, urodzinowy Antosia z ... Bobem, Stasia z postacią z Ninjago.

***

Emocje powoli opadają, dom powoli wraca do wyglądu sprzed — a ja siedzę od świtu, piję kolejną kawę, oglądam zdjęcia i uśmiecham się sama do siebie ... Fajnie, że za dwa lata kolejna komunia.

O książkach, które czytaliśmy przed komunią TU