W starym kinie, czyli dlaczego warto oglądać bajki z rzutnika?

Zaczęło się od bajek, które Franek dostał od znajomej mojej mamy. Reklamówka z kliszami leżała schowana w szafie. Po świętach, kiedy myśli zaczęły krążyć już wokół sylwestra, zastanawiałam się, co zrobić, żeby było inaczej. I pomyślałam o tych rolkach. Żeby pokazać chłopakom, jak kiedyś oglądało się bajki. 

Na Allegro znalazłam kilka rzutników, wybrałam Bajkę, kupiłam i czekałam na kuriera. Kiedy ten nie pojawił się we wtorek, zrobiło się nerwowo. Bo cały plan na sylwestrowy wieczór mógł wziąć w łeb. SMS od córki w środę poprawił mi humor - jest rzutnik!

Po pracy zrobiłam szybką rundę po sklepach, po te wszystkie balony, serpentyny, słomki. W domu chłopaki ozdabiali, dekorowali (córka szykowała się w tym czasie na wyjście na sylwestra), ja w działałam w kuchni. Rzutnik stojący na szafce w starym, tekturowym pudełku zawiązywanym na kokardkę trochę ich interesował, ale nie wiedzieli, do czego to i po co... Miała być niespodzianka i wielkie wow!

Po kolacji, kiedy panowie zajadali się muffinami, J. otworzył pudełko i zaczął przygotowywać rzutnik do odpalenia. Interesowało ich to dziwne urządzenie, po co to, do czego ta żarówka i jak to, film będzie na ścianie? Potem przeglądali klisze i wybierali bajki. Na pierwszy ogień poszedł Guliwer (kilka części), potem Tarzan, Dziewczynka z zapałkami i Koziołek Matołek (kilka części).

Ciekawa byłam ich reakcji. Dzieci przyzwyczajonych do szybkich, głośnych, komputerowych bajek, gdzie obraz zmienia się w sekundę, jest ruch, muzyka. Czy się skupią? Poddadzą wolnemu rytmowi bajki z diaskopu, gdzie klisze przesuwa się ręcznie?

Kiedy zgasiliśmy światła i usadowiliśmy się wygodnie na poduchach, atmosfera była dość podniosła. Przez chwilę...

- Jak to? Nie ma głosu????

Jednak statyczne obrazki z krótkim opisem, wyświetlane z celuloidowej rolki, mają swój urok i chłopcy go dostrzegli. Jednak długie przerwy między bajkami, kiedy trzeba było zapalić światło i zmienić kliszę - rozpraszały ich i coś z atmosfery "starego kina" uciekało.
Jednak siedzieli i patrzyli, słuchali. Kłócili się, który film następny. Nie powiem, żeby zwariowali na punkcie bajek z rzutnika, ale było fajnie. Bardziej podobało się młodszym - Franek chwilami się nudził, dopóki nie został lektorem. Kiedy sam czytał - chciał jeszcze!

Żałuję, że nie miałam rzutnika wcześniej, kiedy dzieci były młodsze. Że nie zetknęły się najpierw z takim sposobem oglądania, nim nie zainfekowali się bajkami z TV i DVD. 

Zalety oglądania bajek z rzutnika:

1. Bajki z rzutnika spokojnie wprowadzają w świat obrazu i głosu. Są połączeniem czytania książki z obrazem  - moim chłopakom trochę przeszkadzało, że tekstu jest mało, że ledwie wciągnęli się w historię, ona już się kończy. Może są dłuższe filmy? Nie wiem, nasze bajki składają się z kilkunastu klatek.

2. Bajki z diaskopu oglądane w domu - wyciszają, uspokajają. Magia ciemnego pokoju, i pojawiającego się białego prostokąta na ścianie, który za chwilę zapełni się obrazami i postaciami działa na wszystkich. Bliskość rodziców, przytulanie się, zatrzymywania na jakiś fragmentach, rozmawianie o tym, co się widzi - bezcenne!

3. Oglądanie bajek może być formą zabawy w kino i mądrą alternatywą dla oglądania bajek w tv. Przygotowywanie biletów, szykowanie przekąsek jak popcorn, zajmowanie miejsc i oglądanie "filmu" jest ciekawym sposobem na spędzenie czasu szczególnie zimą, kiedy wieczory są dłuuuugie...

4. Oglądanie bajek z rzutnika może być impulsem do opowieści o historii i nie tak odległych czasach, dla naszych dzieci oddalonych o lata świetle! O czasach, kiedy nie było telewizji, video, dvd, ani telefonów komórkowych - ale było ciekawie i magicznie! Rzutnik obok adapteru, kalejdoskopu, bączków czy starych gier planszowych to nie tylko relikt PRL-u, ale fragment naszego - rodziców - dzieciństwa i naszej historii. Dzieci lubią słuchać i są ciekawe, co robili rodzice, kiedy sami byli dziećmi.